Rozdział 15.

Siedziałam znieruchomiała przy otwartej lodówce. Byłam w opłakanym stanie. Przynajmniej tak by stwierdził człowiek zdrowy na umyśle. Krew była wszędzie- w moich włosach, ubraniu, twarzy a czerwone smugi szpeciły marmurową biel podłogi. Z transu wyrwało mnie dudnienie do drzwi. Zamrugałam oszołomiona, kiedy do pokoju wpadła Emma jak gdyby nigdy nic. Stanęła na środku zadyszana, opierając dłonie na kolanach.

- Nie uwierzysz, ale ktoś...- przerwała, kiedy mnie zobaczyła. Wytrzeszczyła oczy i zmarszczyła brwi- Zdemolował kuchnię.- dokończyła niepewnym głosem, prostując się.

Spojrzałam na krótko w głębię jej ciemnych oczu, po czym szybko spuściłam wzrok i rozejrzałam się po pokoju. Odrzuciłam na bok pusty worek, który mięłam w dłoni.

- Yyy...- mruknęła dziewczyna lekko zakłopotana- Nie powinnam chyba się dziwić.

- Zgłodniałam- szepnęłam. Zerwałam się na równe nogi i skierowałam się w stronę łazienki.

- Za chwilę wracam. Muszę coś ze sobą zrobić.- 

weszłam do łazienki i powoli podeszłam do lustra. Patrzyłam z obojętną miną na swoje odbicie. Z całą pewnością bywałam już w dużo gorszym stanie. Po kilku sekundach, weszłam pod prysznic.
- Jestem- otworzyłam drzwi łazienki, wypuszczając zgromadzoną parę wodną. Zawinęłam włosy w miękki ręcznik i podeszłam do łóżka, na którym siedziała Em.

- O czym chciałaś ze mną pomówić?- usiadłam obok.

- Co?

- Nie mów mi, że wpadłaś tutaj z takim impetem tylko po to, by poinformować mnie o zdemolowanej kuchni.- parsknęłam i lekko szturchnęłam jej ramię. Spojrzała na mnie, przygryzając wargę. Przez jakiś czas toczyłyśmy bitwę na spojrzenia. Westchnęła.

- Dobra, wygrałaś. Chodzi o najbliższą imprezę.- na jej ramieniu pojawiła się gęsia skórka.- Dlaczego tu tak zimno?

- Imprezę?- uniosłam brew. To źle wróży. Główna atrakcja to będzie ,,Rzuć kołkiem do celu” czy ,,Spal wampira na stosie”?

- Nie słyszałaś o niej?- Łowczyni miała podobny wyraz twarzy do mojej. W odpowiedzi pokręciłam głową. 

- A więc. Wielkimi krokami zbliża się coroczny wielki bal łowców. Zjadą się wszyscy łowcy z całego świata. W tym roku na organizatorów imprezy przypadł Londyn- czyli my. To będzie naprawdę gigantyczne przyjęcie. Dokładamy wszelkich starań, aby wszystko było idealne i zapięte na ostatni guzik. Dekoracje sali, stołów, jedzenie, wszystko.

- Z jakiej okazji?

- Rocznica urodzin pierwszego łowcy- księcia Victora, a tym samym założenie naszego klanu. To najbardziej oczekiwane święto w roku. Suknie i te sprawy.- posłała mi porozumiewawczy uśmiech.- Dlatego tu jestem z samego rana.

Uniosłam brew. Chyba nie do końca wyłapałam ukryte dno jej wypowiedzi.

- Chodź ze mną na zakupy.

- Zakupy?- uniosłam brwi.

- Jestem w rozsypce. Nie mam sukienki, butów ani biżuterii. Kompletnie nic. To dla mnie bardzo ważne przyjęcie, zresztą skoro się o tym dowiedziałaś musisz znaleźć coś dla siebie. Proszę!- ze zdenerwowania wyrzucała z siebie słowa z szybkością światła.

- O nie, nie. Kto powiedział, że się tam wybieram?

- Na twarzy Emmy pojawił się wyraz szoku i zdekoncentrowania. Patrzyła na mnie jakby zobaczyła mnie pierwszy raz w życiu. Pokręciła głową, by się otrząsnąć.

- Mowy nie ma. Idziesz. Pamiętasz jak mówiłam o utarciu nosa paru pannom. Zresztą wyobraź sobie reakcję wszystkich łowców.

- Właśnie tego się obawiam!- krzyknęłam tracąc panowanie nad sobą. Wstałam i podeszłam do okna. Było prawie południe. Zasłoniłam szczelniej zasłonę chroniąc się przed słońcem.

- Będziecie mieć przeze mnie same kłopoty. Mistrzowie ze świata wpadną we wściekłość. Z twojego balu zrobi się prawdziwe piekło.

- To już załatwione.

Odwróciłam się gwałtownie mrużąc oczy.

- Jak to załatwione?

- Jesteś honorowym gościem Czerwakova. Nikt nie ma prawa nawet cię tknąć.

- Nie przekonałaś mnie Emmo.- mruknęłam pocierając sobie skronie.

- Ale do miasta pójdziesz?- zrobiła szkliste oczka i minę małego szczeniaczka. Na mojej twarzy zamajaczył uśmiech.

- Jakbym mogła ci odmówić?

Posłała mi uśmiech pełen ulgi i wdzięczności.

- Spotkamy się w holu za pół godziny.- wybiegła z pokoju zostawiając mnie samą.

__________________________________

wybaczcie, trochę krótki. ;)

ale brak czasu i weny robi swoje.

a przy okazji, chciałam wszystkim złożyć najlepsze życzenia z okazji świąt wielkanocnych.

wszystkiego dobrego kochani. ;*

buziaki, madzianna.